Door Susanne van Velzen. Over de Elfstedentocht van Rens Muller.
Dokkum, Bolsward, Sneek, IJlst, Sloten, Stavoren, Hindeloopen, Harlingen, Franeker, Workum. Schots en scheef staan de namen van tien Friese steden op een vergeeld stukje papier gestempeld. Smoezelig door vlekken en vouwen, maar veilig opgeborgen achter een glasplaat. Voor Naarder Rens Muller (50) is het papiertje een van zijn dierbaarste bezittingen.
Alleen de stempel van Leeuwarden ontbreekt. „Die durfde ik niet meer op te halen. Ik ben vlak voor de Bonkevaart van het ijs gegaan. Net voor de finish. Doodsbang was ik dat ik er alsnog afgehaald zou worden en mijn ‘stempelkaart’ kwijt zou raken.” Muller reed deze week precies 32 jaar geleden illegaal de Elfstedentocht. Hij was toen 18 jaar oud en nog geen lid van de tocht der tochten. Inmiddels staat hij keurig op de ledenlijst.
Bonnefooi
Als de temperatuur richting nul gaat, begint het bij Muller, die Friese roots heeft, te kriebelen en gaan zijn gedachten terug naar die winter van 1986. „Ik ben op de bonnefooi naar Friesland gereisd, logeerde bij een tante vlakbij Leeuwarden en stapte rond 8 uur bij de Frieslandhallen op het ijs. Niemand controleerde. Dat zou nu echt onmogelijk zijn.”
Veertien uur later verlaat hij met de Bonkevaart in zicht het ijs. „Het was geweldig, ik heb ongelooflijk genoten, maar wel met zweet tussen de bilspleet geschaatst. Steeds bang dat ik van het ijs gehaald zou worden. Bij de eerste post in Sneek heb ik een zielig verhaal opgehouden dat ik mijn stempelkaart verloren was. Daar kreeg ik een stukje papier en bij de volgende stempelposten liet ik steeds in de drukte een stempel zetten. Niemand had wat in de gaten.”
Natte schaatsen
Rens Muller rijdt de tocht in zijn eentje. „Ik reed op de schaatsen van mijn vader. Ze waren nog nat omdat ik de dag ervoor op het Naardermeer door het ijs gezakt was. Maakte niks uit.” In 1997, de laatst gereden Elfstedentocht, is Muller er opnieuw bij, maar dan als verslaggever van De Gooi- en Eemlander. Voor de tocht zelf is hij dat jaar uitgeloot. Hij is nog altijd lid van de Vereniging Elf Steden. Tot een paar jaar geleden was het spannend of je als lid ook echt kon rijden, omdat de vereniging zo groot was dat je niet ieder jaar ingeloot werd voor deelname. „Het ene jaar mocht je wel, het andere niet. Dramatisch natuurlijk als je net uitgeloot zou zijn. Maar nu is er al een paar jaar een ledenstop en mag iedereen rijden als de tocht uitgeschreven wordt. Of hij ooit nog komt? Het is een cliché, maar hij komt ieder jaar dichterbij.” De ingelijste stempelkaart staat veilig in zijn boekenkast. „Er zijn een paar dingen in mijn leven waar ik trots op ben, dit is er wel een van.”
Op de illegale stempelkaart mist alleen Leeuwarden.